Camperreis part II

Zaterdag 23 december: It’s beginning to look a lot like Christmas
Vandaag doen we weer een dagje ‘weinig’. Een wasje doen op de camping, naar het zwembad, de speeltuin en even Townsville in. Hier sturen we onder het genot van een sundae caramel blog 3 vanuit het Mac Donalds Café. Toevallig ziet Johan de plaatselijke krant liggen met op de voorpagina een artikel over Tonka de wombat, wiens standbeeld onthuld is. Hey! Daar stonden wij gister bij, in Billabong Sanctuary, er werd zelfs een tv-opname gemaakt van deze onthulling. Op dezelfde voorpagina lezen we ook over een ongeluk ter hoogte van de Frosty Mango die avond van de 22e.
In plaats van naar een kasteel in Townsville te rijden, besluiten we over de boulevard te lopen. Ook hier is een openbaar waterpark te vinden, ideaal! Vooral Siem vermaakt zich. Fieke vindt de plotseling omvallende emmers en de druk bezochte glijbanen nog een beetje spannend. Na het lezen van het waarschuwingsbord dat het maar 6 minuten kost om te verbranden (en huidkankerrisico’s enz.), smeren wij de witste kids van het waterpark nog maar eens in! We eten nog wat aan de boulevard en op de terugweg naar de camping valt Fieke al in slaap, dus die laten we zo in bed glijden. Met een schaaltje popcorn op schoot, kijken we met Siem een hele leuke kersttekenfilm ‘Arthur saves Christmas’ in de openluchtbioscoop. Tis nog een beetje onwerkelijk dat het bijna Kerstmis is, maar hiermee komen we al aardig in de stemming 😊.
 

Zondag 24 december: Lucky day
Met Last Christmas en Jingle Bells uit de speakers hebben we vandaag zo’n 300 kilometer naar het zuiden te gaan. Bestemming: Airlie Beach, een aangename badplaats dat als uitvalsbasis dient voor een bezoek aan de idyllische Whitsunday Islands. Ongeveer op de helft van de route neem ik het stuur over. Pff, wat is het heet zeg! Misschien komt dit ook een beetje door de spanning van het rijden!? Regelmatig laat ik auto’s voorgaan op de overtaking lane, zodat ik rustig kan rijden. Met bezwete lijven stoppen we bij Woolworths om onze kerstinkopen te doen. Siem vindt dat we ook nog lichtjes en kerstballen moeten kopen. Hij heeft groot gelijk, we vinden ze in een soort Karwei. Daarna is het nog 15 minuutjes naar onze camping Big 4 Airlie Cove. Bij het inchecken informeren we ‘vast’ naar een cruise naar de Whitsunday Islands. Maar wat blijkt, fully booked?! Gelukkig zijn we eigenwijs en kijken we in het centrum van Airlie of er nog IETS beschikbaar is. Nadat ik bij zo’n vijf agency’s ben geweest, heb ik beet. De vrolijke Simone vertelt me dat er zojuist een annulering van drie personen is gedaan. Fieke kan er makkelijk bij, dus ze kan een reservering voor vier personen maken. It’s our lucky day! Als we rond 17.00 uur eindelijk geïnstalleerd zijn op de camping, willen de kids niet zwemmen… Nee, ze willen eerst de kerstversiering ophangen. ’s Avonds vieren we Kerstavond knus onder de luifel en zelfs Santa komt nog langs met snoepjes.
 

Maandag 25 december: De Gorgels
Eerste Kerstdag: die gaan we niet volstoppen met uitjes, vandaag blijven we rustig op de camping. Na het ontbijt stapt Fieke op de Australische achterbuurmeisjes af. Santa is daar geweest en de meiden spelen een tijdje met elkaar. Ondertussen spelen wij spelletjes met Siem en later schuift Fieke ook aan. Terwijl een wasje draait duiken we het zwembad en het waterpark in. Op ’t heetst van de dag zitten we onder de luifel Katan Junior te doen en als Siem en Fieke dan ook nog ‘koalatje spelen’ boven in de camper, wordt het tijd om er even tussenuit te gaan. We besluiten te bbq-en in één van de campkitchens. Het moet er toch van komen, je ziet zo veel openbare bbq’s in Australië. Ondanks dat het niet ons ding is bakt Johan een paar spiesjes. We duiken op tijd ons bed in, want morgen worden we om 6.40 uur opgehaald voor de cruise naar de Whitsunday Islands. Helaas kan Siem niet goed slapen, want hij droomt over de Brutelaars uit het voorleesboek De Gorgels dat we dagelijks voorlezen… Fieke luistert de verhalen ook mee, maar is onbezorgder en slaapt er geen minuut slechter om.

Dinsdag 26 december: Three amazing destinations en een kerstdiner
Tweede Kerstdag: Rise and shine! We worden netjes opgehaald door een touringcar. Via de andere ophaalpunten vult de bus zich met allerlei nationaliteiten. In de haven worden we begeleid naar de moderne catamaran van Reefstar Cruises. Op naar ‘3 amazing destinations’! Na een algemene veiligheidsinstructie maken wij de keuze om een tocht te maken met de glazen-bodem-boot. Beetje lastige keuze, want snorkelen klinkt ook weer aantrekkelijk. Onze twijfels worden beloond, want kort voor we de boot in gaan zien we twee zeeschildpadden. Ze komen even boven om adem te halen. Gaaf om deze dieren in de oceaan te zien!
Tijdens de boottocht geeft het humorvolle crewlid ons interessante informatie over het koraal. Wist je dat koraal helemaal niet zo kleurrijk is als dat in documentaires (en Finding Nemo 😊) wordt weergegeven? Met licht/belichting kun je manipuleren. En wist je dat biologen het koraal namen hebben gegeven die wij zelf ook hadden kunnen bedenken? Beschrijf wat je ziet en waarschijnlijk heb je de naam al te pakken. Zo zijn bijvoorbeeld hersenkoraal en olifantenoorkoraal aan hun naam gekomen.
Onder het genot van een lunch varen we verder naar Hill Inlet. Dit is een uitkijkpunt met zicht op het prachtige turqoise water en de witte stranden. Nu zien we een dolfijn, jeej! Met rubberen speedbootjes wordt iedereen aan land gebracht bij Tongue Bay waar we een klim maken naar boven. Wauw, het is inderdaad net zo mooi als het plaatje beloofd heeft!
De derde en laatste stop is Whitehaven Beach. Dit is waar het allemaal om gaat, het 7 kilometer lange, mooiste strand van Australië. Eerlijk gezegd zijn wij niet zo onder de indruk… Het is zeker een prachtig strand met haar bijzondere silica sand (dat niet heet wordt). Maar het is erg druk en we moeten ons weer in de stingersuits (beschermende pakken) hijsen om de zee in te mogen.
Tussen de vele eilanden, de Whitsundays bestaan uit totaal 74 eilanden, varen we terug naar de haven. We sluiten de dag af met een ‘kerstdiner’ in het centrum van Airlie. Op het menu staat friet met kipnuggets… das voor de kids natuurlijk! Johan eet een duo van krokodil en kangoeroe en ik eet kip op bijzondere wijze klaargemaakt. En zoals Johan en ik meestal doen, doen we aan sharing diner.
PS: Kangoeroe smaakt goed, krokodil is niet ons ding.
 

Woensdag 27 december: Survive this drive
Vandaag voor het eerst een flink aantal kilometers voor de boeg, zo’n 500 richting Rockhampton. Ik neem de eerste 200 voor mijn rekening en raak daarmee aardig vertrouwd. We zijn verrast over hoe berg- en heuvelachtig het is. En wat is het verlaten, soms vraag je je echt af of je wel goed rijdt? Gelukkig zijn er genoeg leuke (en verontrustende) ‘communicatie-uitingen’ onderweg, zoals:
- Take a rest and refresh
- Fatique zone, play trivia (en vervolgens komt er een vraag met x meter verderop het antwoord)
- Let op voor overstekende… kangoeroes (die we overigens tientallen dood zien liggen in berm), koala’s, koeien en schapen.
- Survive this drive
- Mum, are we there yet?
- Next ambulance, 20 km
- Rest & stay alive
- Break the drive stay alive
Omdat het zo’n lange rit is, mogen Siem en Fieke achterin Finding Dory kijken. Niet dat ze veel horen, want wat rammelt het achterin een camper zeg!
Rond 14.30 uur stoppen we bij Capricorn Caves, kalksteengrotten. Super enthousiaste, snel pratende, (b)aardige Jay geeft ons een leuke rondleiding. Er zit zelfs een wedding chapel in de grotten, waar we in het donker een mooi schouwspel aanvaarden met Hallelujah op de achtergrond. Een uurtje later, precies genoeg ook om de kids geboeid te houden, rijden we verder naar onze camping Southside Holiday aan de rand van Rockhampton. Na zo’n lange reis hebben we geen zin om te koken, dus dan maar Fish and Chips in een rij van fastfoodketens. Poeh, best lekker, maar erg veel. Dus daarna nog snel langs de Woolworth (supermarkt) om voor de komende dagen gezondere, lichtere maaltijd te kopen.
 

Donderdag 28 december: It’s hard to say goodbye to Fraser
Vandaag rijden we naar Hervey Bay. Een plaatsje dat voornamelijk dient als vertrekpunt naar Fraser Island. De rit duurt ongeveer vier uur. Rond 15.00 uur parkeren we de camper aan de kustlijn, waar een mooie speeltuin en een waterspeeltuin aan grenst. Daarna checken we in bij de camping. Als we morgen naar Fraser Island willen, moeten we dat voor 18.00 uur laten weten. Fraser Island is het grootste zandeiland ter wereld en staat op de werelderfgoedlijst van Unesco. We twijfelen, omdat we dan weer een hele dag op pad zijn, eerst met de boot en daarna met een hobbelende 4WD-bus. Het uitgestrekte zand is namelijk de weg daar. In het bubbelbad van de camping lezen we de foldertjes door. Het foldertje geeft aan dat de tour niet zo geschikt is voor kinderen onder de vier jaar en het kost (weer) ruim 400 dollar, dus we besluiten om het voorbij te laten gaan. We koken een gezonde maaltijd en komen de avond rustig door.


Vrijdag 29 december: Saving a life
Siem is weer voor zessen wakker… (en dan moet iedereen het weten “ik kan niet slapen, oh ik kan echt niet slapen, oh het is al lang ’s morgens, want het is licht”… ). Om zeven uur zit ik al met hem onder de luifel... Hij heeft een leuk pakketje van de klas gekregen met daarin enveloppen met o.a. een foto van de klas, een landkaart en opdrachtjes. Hij kiest de envelop: ‘Zin om de letter K te herhalen?’ IJverig kleurt hij de plaatjes van de kangoeroe, koala en krokodil in en schrijft de woorden erbij.
Als Johan en Fieke ook wakker zijn gaan we het centrum in. Bij een agency informeren we nog even of er half-day-trips naar Fraser zijn, maar dat is niet het geval. Dan maar een grote bol ijs voor ons allemaal en op naar het brede strand van Hervey Bay. Het is eb en Siem en Fieke spelen heerlijk in de zee en gaan op zoek naar allerlei aangespoelde schelpen en koraal. Ze bouwen er hun eigen museumpjes van. Het is bewolkt en er vallen zelfs een paar spatjes regen. We smeren slecht in, waar we later spijt van hebben (Fieke verbrandt).
Om toch nog een glimp van Fraser op te vangen, lunchen we in de buurt van de haven. Hier lopen we de 800 meter lange pier op, waar zeker vijftig mannen aan het vissen zijn. Van één van hen krijgt Siem een levende vis, die als aas gebruikt wordt, in zijn handen. Hij mag deze terug in de zee gooien en red het leven van de vis. Hij is onder de indruk van al die visser en wil ook een hengel. @Opa: wij hebben verteld dat hij in Nederland even met jou moet schakelen. Fieke heeft ook lol op de pier terwijl ze zoekt naar dieren in de zee. Deze keer zien we een pijlstaartrog én een zeeschildpad. Terug op de camping nemen we een frisse duik en spelen we pinguïntje. Fieke verzamelt denkbeeldige vis die Siem en ik in het water moeten vangen.

Zaterdag 30 december: Vijftig tinten gr… oen
De wekker gaat om 5.55 uur! Hoezo vakantie?! 😉 Alhoewel, er zijn al veel mensen wakker. We beginnen te begrijpen, waarom veel Australiërs op de camping zo vroeg naar bed gaan. Vandaag rijden we naar Noosa, een rit van ongeveer drie uur. Op advies van de reisgids willen we wat onderweg wat highlights bezoeken.
Eerste stop: Tin Can Bay. Als je hier voor 8.00 uur bent, kun je namelijk dolfijnen voeren. De vertederende foto van een kindje met zijn vader bij een dolfijn is in werkelijkheid iets anders… Wat is het druk! We doen wel mee met het ontmoeten van de dolfijnen tot onze knieën/voeten in het water, maar we gaan niet in die lange rij staan om één vis te kopen en die aan één dolfijn te voeren. De groeten, we rijden door naar
Tweede stop: Rainbow Beach, Carlo Sand Blow.
Het lijkt wel een woestijn. Johan en Siem trotseren de gloeiendhete zandbergen. Fieke blijft bij mij op het viewpointplatform in de schaduw en bakt denkbeeldige taartjes. Na een tijdje zie ik afgepeigerde mensen terugkomen en zelfs een huilend kindje, dus ik begin me zorgen te maken. Ik ben blij als ik twee kopjes boven de zandheuvels zie verschijnen en man en kind weer in zicht zijn. Door een prachtig landschap met weer hele andere bomen en felle kleuren groen komen we terug op onze eindbestemming van vandaag. We duiken snel het zwembad in en aan het eind van de middag lonkt het centrum dat gezellig druk zou moeten zijn. Dat is het geval, rondom de hoofdstraat Hastingstreet is van alles te doen. Wij belanden op een terras van een steakhouse. Smakelijk!  
 

Zondag 31 december: Offday
Na een korte nacht waarin Fieke een keer wakker was en Siem vanaf 5.45 uur niet meer kon slapen, begin ik de dag niet in mijn beste humeur. Want ook al is ons matras zo slecht nog niet, als ik eenmaal wakker ben, begint m’n rug ook te zeuren, dus hup d’r uit. Ook Johan heeft het zwaar deze ochtend en we zijn allemaal prikkelbaar. We besluiten even naar het winkelcentrum Noosa Civic te gaan (I like, maar de rest niet) en daarna Sunshine Beach te bekijken. Johan en Siem gaan daar de wilde zee in en Fieke speelt de schattigste verhalen na met haar Barbies op de handdoek. Het begint wat te druppen en tegen de tijd dat we terug zijn op de camping valt de regen volle bak uit de lucht. Great… zou New Year's Eve dan ook nog in het water vallen?
Door deze flinke bui eten we voor het eerst IN de camper, maar gelukkig klaart het op. Ondanks dat de voorspellingen wisselvallig zijn, besluiten we om naar Noosa Marina te lopen om daar vuurwerk te kijken. Hier fleuren we allemaal van op. Het is een half uur lopen, maar het is gezellig met z’n viertjes en eenmaal daar aangekomen voelt het toch echt wel als oudjaarsavond. Bij de haven zijn wat café/restaurantjes en de ijssalon open en er speelt een live band. Om 21.00 en om 24.00 uur is er vuurwerk vanuit een platform in het water. Wij hebben de kids alleen over 21.00 uur geïnformeerd en dat dan 2018 begint. Vooral Siem kijkt zijn ogen uit als het begint te knallen. Daarna mogen ze allebei wat sterretjes aansteken. Op de foto zie je dat Fieke het ook heel leuk vindt. Helaas heeft ze hierna haar duim verbrand en huilt ze even flink. Ons pechvogeltje. Met de kids (voornamelijk) op onze nek/rug lopen we naar huis. Daar smullen we nog snel van de chocolate mudcake en de kids vallen als een blok in slaap. Wij wachten tot het écht 24.00 uur is en proosten op 2018. Zo is onze ‘offday’ uiteindelijk toch nog fijn geëindigd.
 

Maandag 1 januari: Home of The Crocodile Hunter
Wij zijn het nieuwe jaar nog nooit zo vroeg begonnen. De wekker gaat om 7.00 uur, want we gaan naar Australia Zoo in Beerwah vandaag. Deze dierentuin is van de vrouw en twee kinderen van Steve Irwin. Hij is voornamelijk bekend door zijn spectaculaire en enthousiast gepresenteerde televisieprogramma The Crocodile Hunter. Maar hij was ook natuuronderzoeker en documentairemaker. Helaas is Irwin in 2006 op 44-jarige leeftijd overleden als gevolg van de steek van een giftige pijlstaartrog voor de kust van Port Douglas.
Het is een mooie dierentuin en kangoeroes aaien verveelt blijft leuk, want het is blijft bijzonder dat je ze zo makkelijk kunt aaien. Maar na Taronga Zoo en Billabong Sanctuary waren we vandaag minder onder de indruk. Rond 16.00 uur gaan we. We camperen vandaag bij Landsborough Pine Holiday Park, omdat we het zonde vinden om een uur terug te rijden naar Noosa en morgen dezelfde route weer te rijden richting Brisbane.

Anekdote van de dag:
Siem: Mama, ken jij mevrouw de pisvrouw?
Ik een beetje verontwaardigd: wie?
Siem herhaalt de vraag en zegt: dat is toch een standbeeld?
Ik: oh, je bedoelt Manneke Pis?
Siem: ja.


Dinsdag 2 januari: Another day for you and me in paradise
Heerlijk, geen wekker (of Siem) die afgaat en als we onze ogen openen is het 7.45 uur. ‘Rustig’ ontbijten we voor de laatste keer voor de camper. We hebben een drukke ochtend vandaag: eerst bedden afhalen en afbreken, alle kastjes leegmaken en de inhoud weer terug in onze reistassen, de toiletcassette legen bij de dump, het waste-water laten weglopen enz. Om 10.10 uur rijden we de camping af, op weg naar de eerste stop: Avis verhuur bij de luchthaven van Brisbane. Het plan: daar de huurauto ophalen, vervolgens achter elkaar aan naar Britz verhuur, om de camper in te leveren. Maar we kriegelen rondom de luchthaven en kunnen Avis niet vinden, alleen ‘Car rentals - return only’. Terwijl Johan het gaat vragen, word ik dringend verzocht de vluchtstrook te verlaten. Maar ik durf niet weg te rijden, bang dat ik Johan niet meer terugvind op de luchthaven. Gelukkig is er begrip (‘no worries’) en komt Johan snel terug en blijken we de huurauto gewoon daar op te kunnen pikken. Fijn. In kolonne rijden we 10 minuutjes verder naar Britz. Ondanks een kapotte keukenla, een kapot glas, een afgebroken stuk hor is het ‘all good’ en kunnen we door naar ons hotel in Benowa (70 minuten rijden). Zo, dat rijdt lekker onze hybride Toyota Camry en de (eindelijk) vier baans-snelwegen. Alleen even wennen dat de ruitenwisser nu wél rechts zit (@You’re right Joris 😊). Phil Collins, met Think twice klinkt uit de speakers als we langs alle themaparken rijden die de Goldcoast rijk is. Het nummer doet me beseffen how lucky we are. Tegen de tijd dat we er zijn (14.45 uur) regent het flink. Maar dat is een stuk minder erg vanuit onze comfortabele hotelkamer (ipv onder de luifel schuilen). Hier redden we ons de komende dagen wel. We verkennen het hotel op zoek naar het belangrijkste element: het zwembad mét glijbanen. ’s Avonds maken we ons mooi (aldus Fieke en ik met dezelfde kleur nagellak) en eten we in één van de restaurants. Inmiddels slapen de kids in het bed naast me en neem ik de tijd om onze blog af te maken.

Vrijdagavond om 22.30 uur verlaten we Australië vanuit Brisbane en zit onze droomreis er op. Wat hebben we genoten en veel gezien! Van de bruisende wereldstad Sydney tot de camping in het dorp Rollingstone waar niks te beleven is, maar waar je zo de zee in loopt (oke, als er geen crocs in zouden zitten) en waar ’s avonds de prachtige sterrenhemel verschijnt. En dan alle gezichten van de natuur en de gezichten (en waarschuwingsbordjes) van de échte Australische dieren zoals de (overstekende of door ons geaaide) koala’s of kangoeroes en de vele krokodillen. Dit gaan we nooit vergeten en we proberen wat vast te houden van de no worries mentaliteit! Anyway… see ya in Nederland.