First days in Sydney

Vrijdag 8 december: don’t let it snow
Vandaag is het zo ver: onze droomreis gaat beginnen!
Na de nodige ‘stress’ (Heb ik alles, o nee dit nog pakken, o de bloempotten naar binnen want het kan echt winter worden in Nederland, ff binnenlopen bij de buren enz.), zitten we om 13.30 uur vrij rustig een kop koffie te drinken met onze ouders. Om 15.00 uur zwaaien we hen uit en rijden we naar Düsseldorf Airport. Daar aangekomen is het een beetje aan het sneeuwen. Wat een lekker vooruitzicht dat wij over ruim 24 uur in het zonnige Sydney zijn. We checken onze drie grote reistassen in. Alles verloopt vlot en Siem en Fieke vermaken zich goed met de nieuwe indrukken die ze opdoen. Zonder mopperen bereiken we Gate C40 en nemen we plaats in onze vier seats naast elkaar. Zo, let’s go! Nee, niet let it snow!
Het is 20.55 uur, de vertrektijd, maar we stijgen niet op. Siem vindt het spannend en heeft al een paar keer gevraagd of het eng is en of hij zo kriebels in zijn buik krijgt. Ik stel hem gerust. Fieke is klaarwakker en zegt ‘ik ben niet bang hè mama?’ Op een gegeven moment wordt er omgeroepen dat ze vliegtuig aan het ‘defrosten’ zijn. We kijken naar buiten en zien flink wat sneeuw vallen en zelfs al een wit bedekte omgeving… Dan wordt er omgeroepen dat vluchten gecanceld zijn, maar dat ze hun best doen om ons vliegtuig te laten vertrekken. Het roept wat gemengde gevoelens op, maar tweeënhalf uur later stijgen we op (wat overigens niet eng is, aldus Siem. En Fieke die ligt al prinsésheerlijk te slapen, dus die krijgt er niks van mee). Gelukkig voor ons geen ‘veldbedden voor gestrande reizigers’ zoals de NOS vermeldt over reizigers op Schiphol. Alleen een ander probleempje aan de orde, want zoals het er naar uit ziet landen we na een vlucht van 7 uur om 8.25 uur in Abu Dhabi, waar ons vliegtuig naar Sydney om 9.15 uur vertrekt. Als dat maar goed gaat… De stewardess stelt ons gerust dat ze verwacht van wel.

Zaterdag 9 december: Opzij, opzij, opzij
‘We moeten rennen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan…’ Stipt om 8.25 uur landen we in Abu Dhabi. Alles staat goed aangegeven, zodat we zo snel mogelijk naar de gate kunnen waar onze Airbus 380 naar Sydney wacht. Best handig, want er staat niemand meer in het gangpad te ‘hannessen’ met handbagage en wij kunnen meteen plaatsnemen 😊. Eens kijken of we wat uurtjes kunnen slapen, want dat is nog niet echt gelukt (2 uurtjes tijdens de vorige vlucht). Het is een vreemd gevoel, want aan de ene kant wil je slapen, maar aan de andere kant wordt geprobeerd om de passagiers al in een bepaald ritme te krijgen. Zo wordt er meteen al kip of vis met rijst geserveerd en pasta voor de kids. Slik! Na weer 2 uurtjes slapen, zien we bij ‘estimated time’ staan dat het nóg 8 uur vliegen is… Ondanks dat we er zo relaxed in gingen, is het toch echt wel afzien. Want met een slaaphoofd de vele reisspelletjes doen of gaan kleuren in een Frozen-kleurboek is toch best heftig. Wat dat betreft zijn Siem en Fieke hier flexibeler in dan wij.  

Zondag 10 december: Family day
6.15 uur: yesss, we zijn er!!! Vlotjes pikken we de koffers op en lopen we richting de taxi. De komende 4 nachten slapen we in het Cambridge hotel in de familiewijk Surry hills. Hier krijgen we een warm welkom van receptioniste Anastasia die ons vertelt dat onze kamer al vrij is. Ondanks dat we heel moe zijn, besluiten we (oke, ik niet) om een frisse duik te nemen in het kleine (te koude) zwembad om daarna op te frissen en de stad te verkennen. Zondag is namelijk familyday: families kunnen voor een laag tarief met openbaar vervoer op pad en Anastasia raadt aan om naar Circular Quay te gaan. Vanuit hier kun je de boot pakken en heb je een fantastisch uitzicht op de Harbour Bridge en the Opera House. We lunchen wat en nemen de ferry naar Manly beach. Fieke slaapt al voordat we daar zijn en op de terugweg zitten we alle vier te knikkebollen en valt ook Siem in diepe slaap. Het is dan nog maar eind van de middag. Om 17.30 uur leggen we de kids in bed en zelf zien we het ook geen 17.45 uur worden.

Maandag 11 december: jetlag wegslapen
Zo, het is vroeg dag! Ondanks dat we de klok hebben rond geslapen, is het nog maar zes uur ’s ochtends! Na langzaam opstarten lopen we naar het Australian Museum, dat ook voor kinderen interactief en de leuk moet zijn. We gaan er helemaal voor, want we kopen zelfs extra tickets voor Mammoths, giants of the ice age, omdat Siem dit leuk vindt. Met ons oude fototoestel maakt hij tientallen foto’s, die hij thuis allemaal op school wil laten zien. Fieke is meer zoals ik, die heeft het allemaal wat sneller gezien 😊.  Maar het bezoek was zeker de moeite waard!
Op advies van Anastasia, van de receptie van ons hotel, gebruiken we de middag om een bezoek te brengen aan Tumbalong Park: een gratis (water)speeltuin voor de kids in Darling Harbour. Siem en Fieke hebben de grootste lol samen en spelen als een voorbeeldige broer en zus. Daarna lopen we de haven in om vervolgens via de Pyrmont Bridge richting ons hotel te gaan. Siem en Fieke zijn intussen erg moe, dus we kiezen voor een restaurant om de hoek van ons hotel. Bij MO (zo heet het restaurant) leven ze op tijdens een spelletje en eten we een lekker hoofdgerecht. Nu moeten we écht gaan. Maar we raken nog aan de praat met twee Aussi’s die interesse hebben in onze trip en ons nog wat tips geven. “Definitely visit Taronga Zoo, it offers the most beautiful views. Laat dat nou net zijn wat wij niet in gedachten hebben, omdat we over ruim twee weken naar de dierentuin van Crocodile Hunter Steve Irwin willen. Siem en Fieke horen al niks meer, want die zijn aan tafel, op onze schoot, in slaap gevallen. We lopen de hoek om en laten ze in bed glijden. Iets wat we zelf een paar minuten later ook doen.

Dinsdag 12 december: paparazzi Siem
Ons fietstocht-door-Sydney-plan maakt plaats voor een bezoek aan de dierentuin van Sydney. En onze ‘restaurantgenoten’ hadden gelijk: alleen de tocht naar Tarango Zoo is al bijzonder mooi. Met de ferry vanuit Warf 4 vertrekken we. Zittend in de zon op het dek zien we de Harbour Bridge en The Opera House. Gaaf! Aan wal gekomen moeten we een gondel in die ons naar de ingang van Taronga Zoo brengt. En wat een uitzicht hebben we nu! Over de skyline van Sydney én over de dierentuin onder ons. Best uniek te noemen inderdaad! Een dagje dierentuin is makkelijk vol te maken. Zeker met Siem die vandaag het liefst van elk dier een foto maakt. Rond 16.30 uur nemen we de gondel naar beneden en eten we in een restaurantje in de wijk The Rocks. Thuis, ja zo voelt het eigenlijk wel, is het douchen en naar bed en neem ik de tijd om dit eerste blog te maken.